Mirielis
Nie wie ile ma lat, nie wie jakie imię wybrali dla niej rodzice, których nigdy nie poznała. O ile w ogóle jakieś wybrali. Najwcześniejsze miano jako pamięta to Szczur, ale to nie jest imię dla żołnierza. Więc wybrała Mirielis, na cześć legendarnej wojowniczki, jednej z pierwszych jeźdźców.
Wojsko dało jej strukturę i porządek w życiu, to czego tak mocno potrzebowała. Nauczyło pokory, trzymania języka za zębami, chociaż z tym wciąż potrafi mieć problemy. Wykonuje rozkazy, nawet te które jej się nie podobają. Może dalej by zaszła jeżeli by tylko nie wyrażała swojego niezadowolenia.
Była nikim, dopóki nie spotkała swojego wybawcy. Była małą, brudną złodziejką. Po tych czasach pozostały jej tylko zwinne palce.
Wojsko dało jej strukturę i porządek w życiu, to czego tak mocno potrzebowała. Nauczyło pokory, trzymania języka za zębami, chociaż z tym wciąż potrafi mieć problemy. Wykonuje rozkazy, nawet te które jej się nie podobają. Może dalej by zaszła jeżeli by tylko nie wyrażała swojego niezadowolenia.
Była nikim, dopóki nie spotkała swojego wybawcy. Była małą, brudną złodziejką. Po tych czasach pozostały jej tylko zwinne palce.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz