Otwarte oczy mam
A głowa pełna i pusta
I nie wiem o czym myśleć mam
Żeby mi się przyśnił taki świat
W którym się nie boję spać
Lucia Luperto
20.12.2000
Wenecja
Miano międzynarodowej bestselerki idealnie pasuje do dojrzałej kobiety, ale nie do ledwie dwudziestoletniej dziewczyny. Życie bywa jednak przewrotne i nikomu nieznana wychowanka miejskiego domu dziecka stała się najbardziej rozchwytywanym nazwiskiem w świecie literatury. Jej historia była na tyle medialna, że oprócz sukcesu debiutanckiego tytułu, mogła pochwalić się niemałym zainteresowaniem prasy i mediów.
Nigdy nie sądziła, że spełni swoje marzenia, ale gdy na półkach najbardziej znanych księgarni widziała książki podpisane swoim nazwiskiem, wiedziała że nie może osiąść na laurach. Miała siedemnaście lat, gdy świat ją poznał, a obecnie może pochwalić się ukończoną trylogią z serii romansów, osobnym tytułem kryminału i pierwszym tomem nowej, romantycznej serii. Niewiarygodne? Sama nie potrafi w to uwierzyć.
Szczególnie gdy siedzi w swoim przytulnym mieszkaniu, które było jej priorytetem w kwestii zakupów. Wtedy ma wrażenie, że to wszystko to tylko ulotny sen.
Pięć własnych, wydanych książek. Wydawnictwo chciało więcej i więcej, a ona bez problemu im to dawała. Swoją pracowitością mogła obdzielić trzech innych pisarzy. Od komputera odchodziła tylko wtedy, gdy miała spotkania autorskie lub wywiady. Pisała, zapominając o swoim życiu prywatnym. Nie miała go. Nie miała znajomych, rodziny. Miała za to talent i wytrwałość.
Nie brała pod uwagę takiej możliwości, ale jednak i nad nią pojawiły się czarne chmury. Obudziła się z pustką w głowie, która nie chciała wypełnić się. Mijały godziny, dni, a ona z przerażeniem wpatrywała się w pustą kartkę i nie potrafiła sklecić kilku sensownych zdań.
Choć nie chcę budzić się
Nie umiem spać
wątek z Dante
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz